Çakılköy

Uzunca bir aradan sonra tekrar merhaba,

Tatile gidip de geri geleli,hengamenin içine dalalı çok oldu aslında. Tam da bahar sonu daha yağmurlar yeni bitmişken cennet misali bir köyde aldık soluğu.

Öğlen sıcağı gelmeden, pembeleri toprağa geçirip can sularını vermek gerek. Üstümden bir kamyon yük kalktı dersem yalan olmaz. İstanbul'dan her sene fidelerin geleneksel nakliyesi sorunsuz noktalanmış oldu. Beyrut dağ pembeleri orman kıyısındaki bu köyde salınacaklar artık.
Fidelerin toprakla buluşma tarihi 30 Mayıs.

Önce güzel bir kahvaltı. Hem de bahçeden taze soğan ve sarımsak eşliğinde. Kahvaltıya tat veren ıhlamur geçen seneden aynı bahçenin mahsülü. Rahiyası ile ıhlamura karışan biberiye de tabii yine bahçeden :) Üstelik bu zaman henüz fidelerin daha gelişme aşaması olduğundan çok çok bereketli değil. ( Çapalayıp sırığa bağladığımız fasulyeler bu resimlerden 15 gün sonra toplanacak kadar olmuşlar bile ! )

Arkasından kiraz ağaçlarına hücuuum. Gerçi akraba geniş, klasik kiraz yeme gezileri sonucu ağaçlar epey hafiflemiş ama bir kaç dal gezdikten sonra şeker tavan yapıyor sonuç garanti !

Bundan sonra çalışmak lazım. Çalışmayana ekmek yok :) Bahçe 3 dönüm, ev dahil tüm alan bu kadar ama bütün grubu telef edecek kadar büyük emin olun. Zehirli ilaçlar kullanılmadığı için otların temizliği bile insan gücüyle yapılıyor. Ebe gümecinin ne kadar derine kök saldığına hem şaştım hem kızdım. Otlar temizlendikçe altlarından semizotu ordusu görünmeye başladı.

Çapalamaktan ve ot yolmaktan yorulup başına güneş geçme tehlikesi atlatanlar kiraz ağaçlarını altında soluklanıyor. Bu arada toplamaya devam. Bir tane sepete, bir tane mideye. Ağaçların her birinin meyvesi birbirinden farklı tatta sanki. Hele pembe kiraz, ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Zira bu pembelerde var bir lezzette tavan durumu.

Akşam yorgun argın eve dönüş. Yattığım yeri bilemedim. Bir deliksiz uyku uyudum ki... Sağlık diliyorum tüm sevdiklerime ve elbette kendime de :) Onlarla uzun mutlu günlerim olsun.

Sevgiler
Nalan