22 Eylül 2009 Salı

hamur




Hamurun ilk geldiği zamanlardan bir resmi yok. Ama geldiğinde feci halde dayak yemiş,
çok korkmuştu. Üzerinden çamur ve dikenleri ayıklamak saatler sürdü. Ses telleri zedelenmiş, hala sesini duyamadık garibanın. Boynu neredeyse kopacak haldeydi, şimdi kaplan gibi oldu. Tüyleri çok yumuşak ve kaliteli.
Ama hala ilk geldiği gün kadar ürkek ve korkak, bakmayın öyle cüssesine :)

6 yorum:

  1. Kedilerinizin isimlerini çok beğendim ...

    YanıtlaSil
  2. sevgili minimalist,
    tüm isimleri seçen kuzenim ve maalesef bütün kediler de onun :)
    ama kedilerden sonra nasıl bir çalışma şevki geldi üstüne tarif edemem. hani derler ya tembellik yapar çocuklar, çalışmaz falan diye. inanmamak lazım :)
    tam ters etki yaptı bizde çünkü. hem kedilerle ilgileniyor, mamasıyla,kumuyla. hem de harıl harıl ders çalışıyor...
    aman tahtaya vur tahtaya :)

    YanıtlaSil
  3. aaa ne güzel motivasyon kaynağı demek ki! Bunu duyduğum iyi oldu. Aman nazar değmesin :)))

    YanıtlaSil
  4. evet aynen dediğin gibi motivasyon kaynağı oldular. arada kuzene takılıyoruz, "dana gibi oldu bunlar dışarı çıkartalım artık" diye :)
    panter gibi atlıyor o zaman üzerimize.
    hakikaten parmak kadardı hepsi, şimdi kocaman oldular. nazar değmesin pisilerimize :)

    YanıtlaSil
  5. oyyy toplam 3 kedi saydim galba! ne tatlilarr yerim onlari yerimm yeriim! uzun upuzuun ve mutlu yasasinlar. ne kadar huzurlu duruyolar. sansli maymunlar ya :)

    YanıtlaSil
  6. sevgili lori,
    iyi dileklerin için çok teşekkürler. umarım uzun zaman bizimle birlikte olurlar. dediğin gibi 3 maymun bunlar. sabah ciyak ciyak hep bir ağızdan ciğer servisi istiyorlar. tezgahta ciğeri hazırlarken tepemize tırmanıyorlar...

    YanıtlaSil